ความสำคัญของการละเล่น การละเล่นเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตมนุษย์ ทุกชาติทุกภาษาไม่ว่าจะอยู่ในวัยใด การละเล่น ทำให้มนุษย์ได้ผ่อนคลายความตึงเครียดจากงาน ในชีวิตประจำวัน นอกจากนั้นยังเป็นการเสริม สร้างกำลังกายให้แข็งแรง ลับสมองให้มีสติปัญญา แหลมคม มีจิตใจเบิกบานสนุกสนานร่าเริง ทั้ง ยังทำให้เกิดความสัมพันธ์อันดีขึ้นในหมู่มวล มนุษย์

การละเล่นมีมาแต่สมัยใดไม่มีใครกำหนด แน่นอนได้ เพียงแต่สันนิษฐานกันตามประวัติ- ศาสตร์เท่านั้น การละเล่นของไทยการละเล่นของไทยเท่าที่ปรากฏเป็นหลัก ฐานก็ว่ามีมาแต่กรุงสุโขทัย แต่ที่ปรากฏในบทละครเรื่องมโนห์ราครั้งกรุงศรีอยุธยาคือ การเล่นว่าว ลิงชิงเสา ปลาลงอวน บทละครเรื่องนี้สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่าแต่งก่อนสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ การละเล่นของไทยแต่เดิมมาและบางอย่างยังคงปรากฏอยู่จนทุกวันนี้           หากมีการสืบทอดวิธีเล่นบางอย่างที่ดีงามนำมาปรับให้เข้ากับยุคสมัยก็จะเป็นประโยชน์แก่สังคมไทย ไม่เฉพาะแต่การพัฒนาบุคคลเท่านั้น ยังช่วยพัฒนาสังคมอีกด้วย การละเล่นต่างๆ ย่อมจะแตกต่างกันไปตาม วัยของบุคคลและตามสภาพท้องถิ่น การละเล่นของ ไทยก็เช่นเดียวกัน แต่การละเล่นบางอย่างไม่ สามารถจะชี้ขาดลงไปได้ว่าเป็นการละเล่นของ เด็กหรือของผู้ใหญ่ เช่น การเล่นว่าว การเล่น ช่วงชัย เป็นต้น อย่างไรก็ตาม จากวิธีการเล่น ต่างๆ จะเห็นได้ว่าการละเล่นของไทยมีคุณค่า ในทางเสริมสร้างพลานามัย ประเทืองปัญญา ช่วยให้อารมณ์แจ่มใส ฝึกจิตใจให้งดงาม มีความสามัคคี และช่วยสร้างคนดีให้สังคม การละเล่นในชีวิตประจำวัน การละเล่นของเด็ก การเล่นเป็นชีวิตจิตใจของเด็ก ไม่มีเด็ก คนไหนที่ไม่ชอบเล่น ไม่ว่าจะเล่นคนเดียวหรือ เล่นกับเพื่อนๆ การเล่นและเด็กจึงมีความสัมพันธ์ กันอย่างแน่นแฟ้น เด็กที่ไม่รู้จักเล่นหรือไม่